Είναι γνωστό ότι τα εύκολα συμπεράσματα δημιουργούν τις μεγαλύτερες παρεξηγήσεις. Κι ο χρόνος, πάντα αμείλικτος, είναι εκεί για να υπενθυμίζει και να επιβεβαιώνεται… Ο Βασίλης Γκορντεζιάνι είναι 20 ετών. Ένας ακόμα «μικρός» ενήλικος στην πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ. Στις 24 Σεπτεμβρίου χτύπησε το τηλέφωνο με τον Χρήστο Καρυπίδη στην άλλη γραμμή να τον ενημερώνει ότι «ανεβαίνει πάνω» για προπονήσεις, στις 26 του μήνα …πάτησε Μεσήμβρια, στις 2 Οκτωβρίου 2022 ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα. «Κι από εκείνη τη στιγμή μόνο μια εικόνα φαντασιώνομαι, εμένα σε ντέρμπι στην Τούμπα!»…

Το παιδί που πάντα πριν μπει στο γήπεδο υπόσχεται στον εαυτό του ότι θα σκοράρει, που επιδεικνύει έναν αφοπλιστικό συνδυασμό ισχυρού χαρακτήρα, αυτοπεποίθησης, αλλά και ταπεινότητας – «στην αρχή είμαι, τίποτα δεν έχω καταφέρει ακόμη» – είναι το νέο πρόσωπο του «ανδρικού» ΠΑΟΚ. Ως επί το πλείστον, συνεπής είναι στις υποσχέσεις του, βέβαια. Αν δεν μας απατά η μνήμη μας, τον Ιούλιο του 2021, σε εκείνο το φιλικό 3-1 στην Τούμπα με τον ΝΠΣ Βόλος, πήρε την μπάλα από τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς και πλάσαρε αποφασιστικά και ψύχραιμα για το πρώτο του γκολ με τους «μεγάλους». Αν μη τι άλλο, δήλωσε τότε πνευματικά «παρών». Ας είμαστε ρεαλιστές, άλλωστε. Είναι τα ψήγματα αρκετών και διαφορετικών εικόνων και παραμέτρων, σε εύρος και βάθος χρόνου, που θα σου δώσουν το …εισιτήριο για την επόμενη πίστα. Εκείνοι που είναι επιφορτισμένοι να το κρίνουν αυτό, γνωρίζουν…

Ο Γκορντεζιάνι ήταν ανέκαθεν – από το 2014 που ήρθε στο PAOK Academy – κεντρικός επιθετικός. Δυνατός, δυναμικός, ταχύς και ορμητικός με σωματικά προσόντα και καλά τελειώματα στην περιοχή, μα διστάζει να μιλήσει για ό,τι  θεωρεί προσόν του. Αντιθέτως, επαναλαμβάνει όσα πρέπει να βελτιώσει. «Την τακτική μου, τα αδύνατα μου σημεία θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, με τα πόδια και το μυαλό μου, για να τα βελτιώσω. Για να δικαιώσω τους προπονητές μου όλα αυτά τα χρόνια, τον Άγγελο Ζαζόπουλο, τον Πάμπλο Γκαρσία που με δίδαξε να εμπιστεύομαι περισσότερο τον εαυτό μου, τον Ραζβάν Λουτσέσκου που με πιστεύει και μου δίνει την ευκαιρία», λέει ο Βασίλης που ήδη δημιουργεί καταιγιστικές εικόνες στο μυαλό του. «Σκέφτομαι τι θα κάνω όταν πάρω τη μπάλα, τις κινήσεις μου στο γήπεδο, όλα, σαν ταινία στα μάτια μου»…

Άλλο άθλημα δεν θα μπορούσε να κάνει, όπως ισχυρίζεται, ίσως γιατί «το πόσο απρόβλεπτο είναι το ποδόσφαιρο, είναι που το κάνει το πιο απολαυστικό σπορ στα δικά μου μάτια». Ο «Γκόρντε» για τους φίλους, αν και δεν ενδιαφέρεται τόσο για τους αριθμούς, μετρά στα στατιστικά του 29 συμμετοχές, 14 γκολ και τέσσερις ασίστ με την Κ19 και 21 συμμετοχές, τρία γκολ και μία ασίστ με τον ΠΑΟΚ Β, στην πρώτη σεζόν (2021-22) δημιουργίας των δεύτερων ομάδων και την συμμετοχή τους στο πρωτάθλημα της Super League 2. Εκεί όπως λέει «σκλήρυνα», επανήλθε μετά τον τραυματισμό του στην κλείδα, «δούλεψα σκληρά για να ξαναβρώ τον εαυτό μου». «Κι έχω πολύ δρόμο μου μπροστά μου»…

Σχετικά με τα παιδικά του χρόνια, εν αντιθέσει με το κλισέ που θέλει τις μαμάδες …φοβικές, η Βικτώρια ήταν αυτή που κατάλαβε νωρίς ότι αυτό που έκανε χαρούμενο τον γιο της ήταν το ποδόσφαιρο. Στα έξι του χρόνια τον έγραψε στον ΒΑΟ, ακολούθησε ο Ηρακλής, ο Ajax Θεσσαλονίκης και κάπου εκεί στα 2014 ο Βασίλης τράβηξε τα βλέμματα των ανθρώπων του ΠΑΟΚ έπειτα από ένα φιλικό παιχνίδι. «Την αμέσως επόμενη μέρα μου είπαν να πάω στον ΠΑΟΚ να προπονηθώ», θυμάται ο Βασίλης και συνεχίζει: «Δεν ήμουν πολύ μικρός, μα μού ήταν δύσκολο στην αρχή, καθώς ήμουν ο καινούριος σε μια ομάδα (οι γεννημένοι το 2002) που ήδη δούλευε κάποια χρόνια μαζί και που είχε ως επιθετικό τον Χρήστο Τζόλη. Εντάξει, είχα κάποιες μικρές απογοητεύσεις, αλλά δούλευα περισσότερο, προσπαθούσα να σκέφτομαι λιγότερο (σ.σ.:  γελάει) και το ισοσκέλιζα».

Αναπόφευκτη η ερώτηση, λοιπόν, σχετικά με τον ανταγωνισμό ή συναγωνισμό, αν θέλετε. «Δεν ένιωσα ποτέ ότι ήμουν στην σκιά κανενός. Πάντα σκεφτόμουν εμένα, ότι πρέπει να προσπαθώ για να ξεπερνάω τον εαυτό μου και όχι κάποιον άλλον». Μακριά από κείνον οι βασανιστικές ανασφάλειες και οι δεύτερες πολύπλοκες σκέψεις»… Το δηλώνει, άλλωστε. «Αν έχω δύο πλάνα στο μυαλό μου, δύο στόχους, φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω καλά σε κανένα από τα δύο. Πρέπει να κάνω focus, να αφοσιωθώ σε ένα».

Η καταγωγή του πατέρα του Βασίλη είναι από την Γεωργία. Εκεί γεννήθηκε και στην Ελλάδα ήρθε όταν ήταν δύο μηνών με την μητέρα του και τον θείο του. «Την παρουσία αυτών των τριών ανθρώπων (σ.σ.: και της αδερφής του) να νιώθω κάπου στην Τούμπα θέλω και θα είμαι καλά», λέει και θυμάται ότι επειδή η μαμά και ο θείος δούλευαν δεν είχε άλλον τρόπο να πηγαίνει στις προπονήσεις πέρα από το να μετακινείται με φίλους και συμπαίκτες. Εκείνη τη φορά που ένας συμπαίκτης δεν ήρθε ποτέ, την μνημονεύει, διότι «είχα τρελαθεί από το άγχος». Πήρε το λεωφορείο, καθυστέρησε στην προπόνηση, δέχτηκε παρατήρηση φυσικά, αλλά «δεν δικαιολογήθηκα, δεν επέρριψα την ευθύνη αλλού». «Έπρεπε να βρω τον τρόπο να είμαι συνεπής, να μην εξαρτώμαι από άλλους, να μην θυμώνω μετά με τον εαυτό μου», τονίζει με μια αυξημένη αυστηρότητα ίσως και συνάμα υψηλή αίσθηση καθήκοντος.

Τον χαρακτηρίζει η υψηλή αίσθηση καθήκοντος. Δεν αποσπάται γενικά. Δηλώνει αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο και αποφασισμένος να πετύχει. Εντάξει, ίσως ήθελε ως παιδί να μπορεί να βγει στο πάρκο με τους φίλους – πάντα είχε προπόνηση εκείνες τις ώρες – αλλά στο τέλος της ημέρας, όπως λέει κι ο ίδιος, «η ομάδα μου έγινε οι φίλοι μου, εκεί μεγάλωσα,  ωρίμασα, έμαθα να δουλεύω σκληρά, έμαθα να είμαι ταπεινός, να έχω υπομονή».

Με αυτή την ομάδα των φίλων και τον κολλητό του Δημήτρη Τσοπούρογλου, ο Βασίλης Γορντεζιάνι πανηγύρισε ένα πρωτάθλημα με την Κ15 και δύο με την Κ19. Έντονα θυμάται πως με δικό του γκολ η Κ19 κέρδισε 1-0 εκτός έδρας τον Άρη την τελευταία αγωνιστική και κατέκτησε το πρωτάθλημα, όπως από την αντίπερα όχι θυμάται με πίκρα την ήττα στον τελικό του Final Four της Κ17. Τότε ήταν που ως παίκτης της Κ17 συμμετείχε για πρώτη φορά στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας.

Στα 18 του υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο, ο ΠΑΟΚ τον «έδεσε» μέχρι το 2024 και τώρα τον καλεί να αντεπεξέλθει σε ό,τι ανέκαθεν ονειρευόταν. «Περίμενα καιρό αυτή τη στιγμή, από εμένα εξαρτάται η εξέλιξη και αν μάλιστα είμαι στην αποστολή του αγώνα με τον Παναθηναϊκό θα είναι εμπειρία αξέχαστη», λέει.

Του αρέσει πολύ ο Λεβαντόφσκι, αλλά για κάποιο λόγο που δεν θυμάται, μικρός τριγυρνούσε με μια φανέλα του Μπάλακ. Αν και δεν το έχει σκεφτεί ποτέ, δε, λέει ότι θα ήθελε πολύ να διαπρέψει απέναντι σε έναν αντίπαλο, όπως ο Σέρχιο Ράμος.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τους ρεαλιστικούς στόχους του, δηλώνει ότι είναι η καθιέρωση στον ΠΑΟΚ και γιατί όχι, κάποια στιγμή το εξωτερικό. Για κάποιον που δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν έχει απωθημένα, ποια άλλη ευχή να τον ακολουθεί, εκτός από το να μη του δημιουργηθούν ποτέ…